Proces silnej zmiany pola informacji zachodzi jeszcze kilka dni, tygodni po sesji. Zalecam odczekanie minimum 21 dni. Najczęściej spotykamy 4-6 tygodni. Jest to optymalny czas, aby do kolejnego procesu stać już po zmianach, które dostały czas nie tylko na zaistnienie ale co ważne na integrację w cele.

Sesje mogą stać się znaczącym wzmocnieniem tradycyjnej terapii gdyż pracują z emocjami na poziomie ciała. Jestem zdania, iż w pełni możliwy jest efekt synergii czyli 2+2=11. Tak więc osobiście jestem zwolenniczką łączenia niż wykluczania.

Kiedy oboje partnerów podejmują pracę proponowanymi procesami wpływa to bardzo korzystnie na przesuwanie się w procesie zmiany niejako równolegle. Sesje odbywają się jednak indywidualnie, gdyż z pozoru ten sam temat dotyczący dwojga ludzi ma zupełnie inne korzenie. Tak więc jednostka po wzięciu odpowiedzialności za swoją rolę w konflikcie pracuje nad osobistą kwestią.

Przykład: Problem komunikacji w związku i ochłodzenia relacji.

Ona wychodzi od uczucia bycia nierozumianą i prowadzi ją to do wzorców w których wzrastała u boku swojej mamy powielając systemowy schemat. On rozpoczyna od uczucia braku uznania i zainteresowania, które to kieruje go bezpośrednio do bycia synem niedojrzałego emocjonalnie ojca, z poczuciem braku tego rodzica w najbardziej kluczowych momentach stawania się młodym mężczyzną.

Oczywiście, że tak. Pracuję z dziećmi od czwartego roku życia. Ku temu stworzona jest w gabinecie specjalna przestrzeń, która ma przede wszystkim na celu zbudowanie poczucia bezpieczeństwa i w pełni opiera się na twórczej i sięgającej w głąb zabawie. Dzieci mają wbudowaną umiejętność, tak że proces przebiega niezwykle dynamicznie i szybko, a uwolnienie może zadziałać się znacznie szybciej niż u osoby dorosłej. Dziecko u podstaw bowiem nie ma oczekiwań, które to w pełni płyną z egotycznego umysłu.

Co pragnę tutaj zauważyć i mocno podkreślić, to fakt, iż rozwiązywanie kwestii dziecka u podstaw leży w rodzicu. To właśnie dziecko niesie to do czego rodzic nie był gotów stanąć i uwolnić. Tak więc zachęcam, aby proces szeroko pojętej zmiany rozpoczął rodzic. Nierzadko zdarza się, że konsekwentnie dziecko nie potrzebuje już pracy indywidualnej po tym jak rodzic uświadomił sobie źródło problemu dziecka. Możliwa jest i często stosowana praca równoległa rodzic – dziecko. Po spotkaniu z rodzicem spotykam się z dzieckiem. Istnieje tutaj potrzeba odstępu czasowego pomiędzy sesjami, gdyż każda sesja rodzica ma bezpośredni wpływ na dziecko. Zalecam odczekanie również minimum 21 dni.

Do sesji w żaden sposób nie potrzebujemy się przygotowywać. Jedynie o co proszę to do 2h przed spotkaniem o niespożywanie kawy ani mocnej herbaty w tym zielonej, wyłączamy również kakao. Chodzi o to aby układ nerwowy nie był pobudzony.

Jeżeli chodzi o sesję online to osoba jej poddająca się potrzebuję w miejscu w którym odbywać będzie się sesja 100% intymności (nikogo za drzwiami). Jest to podstawa gdyż nasze ciało wyczuwa czy możesz w pełni się otworzyć. Zachęcam do przygotowania sobie również chusteczek i wody do picia.

W dniu, w którym odbywa się sesja warto nie planować wydarzeń, które wymagałyby od nas znaczących interakcji. Dobrze jest również zarezerwować sobie przestrzeń na wypoczynek.

Sesja ma bezpośredni wpływ na nasze ciało. Zaangażowana jest każda jedna komórka. Tak więc posesji można spodziewać się dużego zmęczenia które może przyjść dopiero w dniu kolejnym (możliwe nawet zakwasy, podwyższona temperatura ciała). Dobrze jest nie nastawiać się na nic gdyż każdy reaguje zupełnie inaczej. Zachęcam zawsze aby do trzech dni po posesji obchodzić się ze soba z dużą uważnością i czułością.

Kluczem, aby zmiana mogła płynnie się zadziałać jest brak oczekiwań po procesie. Po sesji mamy dostęp do nieograniczonego potencjału zmiany i każda pojedyncza myśl ma bezpośredni wpływ na efekt. Nieograniczony potencjał do którego sięgamy podczas naszego spotkania, daje nam nieograniczone możliwości zmiany. Wszelkie oczekiwania płyną natomiast z ubogiego i często egotycznego umysłu i zmianę tą w dosyć znaczący sposób mogą ograniczyć.

Jeżeli nasz umysł podsuwa nam natrętne uwarunkowania, warto zadać sobie pytanie: „Jakby to było, gdyby efektem mojej pracy w gabinecie, było coś czego się kompletnie nie spodziewam”? I proszę pozwól odpowiedzi pojawić się z pola, a Ty zajmij się tym, co lubisz robić.